Groeien in je leiderschap, de balans tussen geven en nemen/ontvangen

Heb jij als (startende) leidinggevende het gevoel dat je meer tijd dient vrij te maken voor je medewerkers en niet aan je eigen werk toekomt? Je wil naar hen luisteren, er voor hen zijn.  Je wil het gevoel hebben dat je een meerwaarde bent, dat je als leider het verschil maakt, je hen kan bijstaan met raad en daad en oplossingen kan aanreiken… De kans is echter groot dat je te veel gaat geven en er een disbalans ontstaat tussen geven en ontvangen. Het kost je enerzijds super veel energie waardoor je zelf uitgeput geraakt. Anderzijds krijg je er ook niet altijd de erkenning voor die je verdient.

Vanuit onze maatschappij, (katholieke) waarden en opvoeding hebben we vaak meegekregen dat geven en helpen belangrijk is. Er ontstaat schaamte als we meer zouden durven nemen dan geven, we moeten onze medemensen helpen… Door de band blijven we loyaal aan wat we in onze opvoeding meegekregen hebben en daar hebben we vaak geleerd om ten dienste te staan van anderen. Besef dat je hierin je eigen weg kan gaan en zelf een gezonde balans kan zoeken in geven en ontvangen.

In het vele geven, maak je je ongewild ook groter dan de andere. Je creëert schuld bij de medewerker als die niet hetzelfde kan teruggeven. Het is dan ook belangrijk om tijdig te stoppen met geven of in de juiste mate te geven zodat de medewerker zijn waardigheid kan houden en kan groeien.

Als je als leidinggevende te veel geeft, dan ga je automatisch een soort van ouderrol opnemen waardoor je de medewerker leert om in de kind positie gaan staan ( afhankelijk, klein, onvermogen,…) in plaats van als twee volwassenen die met elkaar omgaan.